Artysta korzysta z optyki brukowców, używanej do banalnego obrazowania rzeczywistości. Tutaj postać kobiety „nie zmieściła się” na obrazie. Stopa i głowa powyżej linii włosów zostały „odcięte”. Zastosowana żabia perspektywa sprawia, że uwaga widza zostaje skierowana na zajmujące ponad połowę kadru długie nogi. Biała bielizna wtapia się w tło, wyodrębniając malowane ciemną farbą pojedyncze części ciała. Obraz może być interpretowany w kontekście popularnego w mediach przedmiotowego przedstawiania kobiety oraz fetyszyzacji części jej ciała lub uatrakcyjniających ją atrybutów.