Artysta uważa, że  także zwierzęta mają potrzeby estetyczne. W czasie akcji, która odbyła się w Galerii Potocka w 1997 roku, jedno z pomieszczeń zaadaptowane zostało na kurnik. Przez dwa tygodnie mieszkało w nim sześć kur. Specjalnie dla nich artysta stworzył między innymi karmniki, na których umieścił żółto-czarny motyw geometryczny, jego zdaniem najlepiej oddziałujący na te zwierzęta.

Gniazdo i znajdujące się w nim jaja to uniwersalne symbole narodzin, nowego życia, ale także macierzyństwa i poczucia bezpieczeństwa. Lutyński prowadzi z widzem specyficzną grę znaczeń (zasiedzenie/wysiedzenie), ale także pokazuje przenikające się światy ludzi i zwierząt. Tak jak w wielu pracach artysty również tutaj świat fauny niejako wkracza w „ludzką” rzeczywistość. Poprzez taką metaforę twórca odnosi się do inwazyjnej postawy człowieka panoszącego się w królestwie zwierząt, przewrotnie odwracając role i zadając pytanie o naturalną równowagę pomiędzy gatunkami.

Artysta jest przekonany, że wyczuwa potrzeby estetyczne zwierząt. Doprowadziło to do powstania dla nich kilku prostych, abstrakcyjnych konstrukcji geometrycznych. Najczęściej obiekty te konfrontowane są z żywymi stworzeniami. Pojawiające się w tych pracach elementy malarskie charakteryzują się zawsze prostą formą i czystym kolorem. Nowatorskie jest też samo podejście do tworzenia obiektów przeznaczonych dla zwierząt – zwykle bowiem projektanci przywiązują wagę głównie do ich funkcjonalności, a ewentualne walory estetyczne mają służyć człowiekowi.

Instalacja jest fragmentem pracowni Piotra Lutyńskiego, a jej elementy układać można w dowolnej konfiguracji. Nie jest to przestrzeń zatrzymana w czasie – artysta ma prawo ją modyfikować i dodawać nowe obiekty, stając się automatycznie jej integralną częścią. W ten sposób to, co zwykle widoczne tylko od kuchni, wychodzi na pierwszy plan i pozwala spojrzeć na twórczość artysty z metapoziomu.

Żółto-czarna abstrakcja, zbudowana z koncentrycznych kwadratów, towarzyszy Lutyńskiemu przy wielu pracach i projektach. Jak sam mówi, to w pewnym sensie „obraz znaleziony” – motyw ten został kiedyś przez niego zauważony i zastosowany na nowo. Powtarzanie go to, zdaniem artysty, dążenie do oczyszczenia formy. Istotny jest też sam dobór barw: kolory żółty i czarny tworzą silny kontrast, występujący powszechnie w przyrodzie.

Artysta poszukuje łącznika między światami żywych i umarłych. Terytorium jest wyrazem tego dążenia. Sam projekt rozpoczął się w Nowym Jorku w 2007 roku, kiedy Lutyński przez dwa tygodnie spacerował ulicami metropolii z głową jelenia    , przytwierdzoną do torsu, która wyglądała jak trofeum myśliwskie. W ten sposób próbował przywracać zwierzętom ich dawne, obecnie zajęte przez cywilizację terytoria. Specyficzne odwrócenie ról i zadanie pytania o to, kto naprawdę jest intruzem, prowadzi do głębszej refleksji nad relacjami między światem ludzkim a zwierzęcym.