Na wystawie zostaną zaprezentowane dwie serie fotograficzno-tekstowe. Zdjęcia przedstawiają starannie zaaranżowane produkty spożywcze i przedmioty codziennego użytku. Seria Nie-rozmaite historie przypomina tradycyjne martwe natury, natomiast prace z cyklu Hiper-rzeczywistość to kompozycje otwarte. Przekaz fotograficzny w obu przypadkach uzupełniają teksty szukające w przedmiotach symbolicznych odniesień do psychiki osób, które je kupiły lub ukradły. Rzeczy stają się podstawą do diagnozy psychologiczno-socjologicznej.

Seria Nie-rozmaite historie składa się z trzech elementów: słownika, opowiadań oraz fotografii. Punktem wyjścia i kluczem do zrozumienia całości jest słownik, przygotowany przez artystkę we współpracy z badaczami nauk humanistycznych, opisujący współczesne symbole – na przykład melon to znak przyjaźni, jabłko – piękna, kogut – bezczelności. Kolejnym krokiem było spisanie przez Hélènę Villovitch krótkich historii z życia Olgi Kisselevy. Ostatni etap to wykonanie zdjęć. Podstawą wyboru fotografowanych produktów stał się opracowany na początku słownik. Każde z opowiadań zostało zilustrowane układem przedmiotów, których znaczenie – przyjaźń, piękno, bezczelność – pojawiło się w tekście. Praca pokazuje, że rzeczy oprócz funkcji użytkowej przywołują określone emocje i mogą być odzwierciedleniem relacji międzyludzkich oraz cech charakteru.

Prace z cyklu Hiper-rzeczywistość to kompozycje złożone z towarów skradzionych w supermarkecie. Artystka uzyskała zgodę na dokumentację zawartości siatek zarekwirowanych przez ochronę sklepu. Ułożone na barwnym tle produkty posłużyły jako podstawa do stworzenia profilu psychologicznego osoby, która próbowała je ukraść. Przygotowujący analizę socjolog nie wiedział, że ma do czynienia ze złodziejem. Okazuje się, że największym zainteresowaniem wcale nie cieszyły się artykuły pierwszej potrzeby, ale towary, których chęć posiadania została wykreowana przez media.

Olga Kisseleva (ur. 1965) – urodziła się i wychowała w Rosji. Ukończyła Petersburski Uniwersytet Państwowy. Obecnie mieszka w Paryżu, ale często odwiedza swój rodzinny kraj. Wykłada na Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne, gdzie założyła laboratorium Art & Sciences, uważana jest za jedną z czołowych artystek zajmujących się sztuką nowych mediów.
Prezentowała swoje prace między innymi w Państwowym Centrum Sztuki Współczesnej (NCCA) w Moskwie (2005; 2007 – w ramach 2. Moskiewskiego Biennale Sztuki Współczesnej), Moskiewskim Muzeum Sztuki Współczesnej  (MMOMA; 2009 – w ramach 3. Moskiewskiego Biennale Sztuki Współczesnej; 2010; 2011; 2012), w Museum Moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien MUMOK w Wiedniu (2009), w Centre Georges Pompidou w Paryżu (2013) oraz Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België w Brukseli (2015/2016). Jej prace były pokazywane na dwóch wystawach zbiorowych w MOCAK-u – Ekonomia w sztuce oraz Gender w sztuce. Zajmuje się rzeźbą, wideo, instalacją, fotografią. Porusza tematy o charakterze społeczno-politycznym. W sposób szczególny interesują ją wyzwania technologiczne oraz ekonomiczne stojące przed współczesnym społeczeństwem – konsumpcjonizm i rezultaty rosnącej siły dużych koncernów, relacja między sytuacją finansową artysty a jego twórczością. Pracę nad projektem rozpoczyna najczęściej od dogłębnej analizy tematu we współpracy ze specjalistami z danej dziedziny.