„Beskid bez kitu. Zima” to książka, która z szacunkiem i wrażliwością otwiera drzwi do wielowarstwowej historii Beskidu, przywraca na te ziemię jej prawowitych mieszkańców – Łemków z ich tradycjami, wierzeniami, pieczołowicie odtworzoną codziennością. Wysiedleni podczas tzw. akcji „Wisła”, dzięki Marii Strzeleckiej wracają na swoje ziemie, a ich chyże wypełniają się zapachami, pieśniami, odgłosami codziennej krzątaniny, w kamieniołomach słychać stukanie młotów kamieniarzy, na opustoszałych dziś cerkwiskach rozbrzmiewają dzwony. A do wigilijnego stołu znów zaprasza się gradowników, płanetników, wilki i niedźwiedzie. Świat przedstawiony w książce Marii Strzeleckiej odrzuca perspektywę antropocentryczną – mówi do nas głosami ludzi, zwierząt, roślin, przedmiotów. Budzi tęsknotę za światem, w którym każdy z tych głosów byłby równoprawny.

„Beskid bez kitu” zachwyca spójnością treści, obrazu i formy. Drzeworyty, na których rozgrywa się warstwa wizualna tej zimowej opowieści, powstały na deskach z beskidzkich drzew, w których słojach zapisana jest złożona tożsamość regionu. I którą Maria Strzelecka umie wydobyć i opowiedzieć nam tak, byśmy chcieli stać się jej częścią.