Dwutomowa Cenzura w sztuce polskiej po 1989 roku to pierwsze opracowanie, które w sposób kompleksowy analizuje problematykę ograniczenia wolności ekspresji artystycznej w III Rzeczypospolitej. Tom pierwszy zawiera analizę problematyki wolności artystycznej wypowiedzi w polskim systemie prawnym, na tle kontekstu międzynarodowego. Tom drugi jest próbą narratywizacji dziejów cenzury w sztuce polskiej po 1989 r. Na podstawie zgromadzonego materiału faktograficznego autor wychwytuje charakterystyczne jakościowe i ilościowe cechy badanego w czasie zjawiska. Swoje rozważania wpisuje w szerszy kontekst społeczny, polityczny, artystyczny i medialny, jednocześnie wskazuje na symboliczne przełomy, precedensy, ciągi lub korelacje wydarzeń. Książkę zamyka spis wypadków cenzorskich.