Kiedyś dzielnice artystyczne czy kulturalne pojawiały się spontanicznie, stworzone oddolnie. Tak chociażby powstał powszechnie znany paryski Montmartre, który już ponad 100 lat temu był przestrzenią zasiedlaną przez artystów malarzy poszukujących pracowni, miejsc do mieszkania, do przebywania z innymi twórcami [...]. Dzisiaj także mogą powstać podobne dzielnice i warto zwrócić uwagę na to, że jak pisze autor książki – takie modele stały się popularne 20 lat temu, gdy miasta dostrzegły potencjał transformacyjny dzielnic kreatywnych. Zwiększają one nie tylko potencjalną wartość obszaru, który zajmują, ale też i potencjał całego miasta, możliwości wytwarzania innowacji, kreatywnych rozwiązań i ostatecznie jego unikatowej tożsamości [...]. Liczne przykłady dzielnic kreatywnych i artystycznych z całego świata wraz z ich sukcesami, ale i wyzwaniami, trudnościami, a czasem niepowodzeniami, mogą nam wskazać drogę w procesie modelowania rozwiązań u nas.