Sposób, w jaki Přibyl kataloguje rzeczy stworzone przez swojego przodka Antoniego Přibyla, przywodzi na myśl katalogi muzeów etnograficznych z lat 60. czy 70. XX wieku.

Kim był Antonín Přibyl, dziadek artysty – przemysłowym projektantem czy hobbystą o sprawnych dłoniach, manualnej wyobraźni i wizji? Każde odkrycie archeologiczne prowadzi do pewnej generalizacji i interpretacji, na podstawie których pewne cechy uznaje się za charakterystyczne dla epoki, plemienia czy osady. Antonín Přibyl należał bowiem do tej większości Czechów, którzy czas spędzają nachatě, czyli daczy pod miastem.

O fenomenie chataření (tak, spędzanie czasu na daczy doczekało się w języku czeskim rzeczownika odczasownikowego) opowiada m.in. Ondřej Přibyl. My możemy je potraktować jako synonim „analogowego” spędzania czasu i związanej z nim kreatywności. Warto dodać, że technologia, której używa Ondřej, jest w pełni analogowa i należy do najstarszych technik fotograficznych.